ÇANAKKALE MİLLİ BİLİNÇ KAMPI SONA ERDİ

DEDECİĞİM BEN GELDİM

   Yolculuğumuz 21 Nisan Cumartesi günü başladı, amacımız dedelerimizin şehit düştüğü o değerli topraklarla gençlerimizi buluşturmaktı. Gençlerimiz oraları görmeyecek, yaşayacaktı. Bu toprakların ne zorluklarla alındığına yerinde şahit olacaklardı. Milli şairimizin dediği gibi “Bastığın yerleri toprak diyerek geçme, tanı / Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı. / Sen, şehit oğlusun incitme, yazıktır atanı. / Verme dünyaları alsan da bu cennet vatanı.” Ruhuna vakıf olacaklar, milli bilinç anlamında değerli kazanımlarda bulunacaklardı.

Dualarla uğurlandık Sivas meydanından, tıpkı 97 yıl önce uğurlanan dedelerimiz gibi.  İlk durağımız İstanbul’un manevi bekçisi Eyüp Sultan hazretlerinin kabrinin de bulunduğu Eyüp Camii idi. 22 Nisan Pazar sabah namazını hep birlikte Eyüp camiinde kıldık, geçmişlerimize dualar okuyup ayrıldık İstanbul’dan. Artık hedef Çanakkale idi Öğlen saatlerinde Eceabat’a geldiğimizde önceden randevulaştığımız Eceabat Belediye Başkanımız Sayın Kemal DOKUZ  karşıladı bizi. Seyit dedemizin anıtının dibinde onun kahramanlık hikayesini dinledik. O ne muazzam bir kahramanlık hikayesi idi, tam 3 sefer 215 kiloluk o top nasıl olmuştu da Seyit dedemin sırtında yükselmişti namluya. Ve Ocean Gemisi tam dümen noktasından vurulmuştu. Bu anlatımdan sonra Çanakkale Milli Bilinç Kampımıza gitmeden önce birkaç saatlik vaktimizi şehit dedelerimizin  büyük kahramanlıklar gösterdiği mekanları gezerek değerlendirdik. Sivas’tan gelen gençlerimizin bir çoğu ilk defa buralara gelmişti ve burada karşılaştıkları manzaradan oldukça etkilenmişlerdi. 22 Nisan akşamı saat 17:00 den sonra kampımız başladı ve hızla çadırlarımız yükseldi alanımızda. Gençlerimiz daha önce hiç tanımadıkları veya çok tanımadıkları arkadaşlarıyla 3 kişinin zor sığdığı çadırlarında geceleyeceklerdi. Onlar için oldukça farklı bir deneyimdi bu. Ertesi gün, hayat saat 05:30 da başladı dua zamanı, temizlik zamanı, sabah ictiması… gençler şaşkın bir şekilde yeni hayatlarına alışmaya çalışıyorlardı. Kolay değildi onlar için. Şehrin her türlü imkanının olduğu evlerinden çıkmış ve bir anda elektriğin bile olmadığı, su içmek için tuvalet için dakikalarca sıra beklemek zorunda kaldıkları, çok farklı bir hayatın içinde bulmuşlardı kendilerini.  Ama bastıkları o topraklarda yıllar önce savaşan dedeleri onlar kadar da rahat değildi, onu da biliyorlardı.

Onlarca şehirden ve Lübnan, Filistin, Gürcistan, Makedonya ülkelerinden 3750 civarında izci bir aradaydı. Türkiye ve dost ülkeler oradaydı, Sivas da oradaydı 51 izcisiyle. Bir anda arkadaşlıklar kuruldu başka şehirlerle. Karşımızda Ankara, arkamızda Tokat, yanımızda İzmir, Aksaray… Tıpkı 97 yıl önceki dedeleri gibi Çanakkale’de omuz omuzaydı Sivaslı gençlerimiz.  İkinci gün 23 Nisan törenlerine katıldılar, hep bir ağızdan “Buradayız” diye bağırıyorlardı, dedelerine doğru. Burada ve dimdik… Rahat uyuyun sizi bekleyen, düşünen ve canınız pahasına koruduğunuz vatana sahip çıkacak torunlarınız burada…

Kampta liseli izcilerimiz kimin yardıma ihtiyacı varsa koşuyor, Sivas insanının yiğitliğini herkese gösteriyordu. Kimine çadır kuruyor kimine su taşıyorlardı. Vakit buldukça da etkinliklere katılıyorlardı.  O kadar takdirle karşılandılar ki 24 Nisan’da Anzakların anma günü nedeniyle yapılan resmi törenlerde en çok ergin izciyle temsil edilmenin gururunu yaşadık. İlk gün bizden izci almayı düşünmemişlerdi. Çünkü kıyafetlerimiz eski kıyafetler, yani kahverengi. Federasyonun kıyafetleri lacivert pantolon gri gömlek. O yüzden bu kıyafetleri olmayanları resmi törene götürmeme kararı alınmıştı. Fakat Sivasın aslanları efendilikleri, saygıları ve yardımseverlikleri ile 3750 kişi içinde sivrilmeyi başardı ve 24 Nisan sabahı ergin izcilerimizin de törene katılmaları yönünde haber geldi.  Gururluyduk, Anadolunun yiğitleri orada da yüzümüzü ağarttı. Akşamına da yiğitlerimizden ikisini 57. Alay nöbeti için uğurladık. Kamp alanından ayrılan nöbetçilerimiz gece boyunca dedeleri ile birlikte yatacak ve başuçlarında nöbet tutacaktı.

Çanakkale Milli Bilinç kampının ana faaliyeti olan 25 Nisan 57. Alay yürüyüşü için saat 04:30’da güne başladık. Tam hazırlanırken sürpriz patlama sesleriyle şaşırdık. Federasyon, 97 yıl önceki duyguları daha yakından yaşamamız için 04:40’an itibaren top ve mermi seslerinden oluşan animasyon hazırlatmıştı. Hızlı bir şekilde abdestler alındı yemek için sıraya girildi ve o güne özel hazırlanan tuzlu ekmek ve un çorbasından oluşan kahvaltı ve ardından izcilerimizin başına kına yakılması ile birlikte yürüyüşe başladık. Tıpkı 97 yıl önceki dedelerimiz gibi. Hedefimiz 57. Alayın tamamının şehit düştüğü 57. Alay Şehitliği idi, önümüzde mehteran bölüğü ardında binlerce Türk genci, tek sıra olmuş dağları aşıyor. Anlatılmaz yaşanmalı… Kolay değildi tam 20 kilometrelik bir yol bizleri bekliyordu ve aramızda 12 yaşında bile izcilerimiz vardı. Yaklaşık 7 saat süren zorlu bir yolculuk yarı aç ve susuz bir şekilde başarıyla tamamlandı ve şükürler olsun hiçbir gencimiz sıkıntı yaşamadan başarıyla bu yürüyüşü tamamladılar.

Artık veda zamanı gelmişti. Yorgun izcilerimiz hızlı bir şekilde çadırlarını, eşyalarını topladılar ve büyükleriyle, birkaç gün önce hiç tanımadıkları ama şimdi arkadaşları olan diğer illerin izcileriyle vedalaştılar ve otobüsümüz Kocadere köyü mevkiindeki kamp alanından hareket etti. Önce Eceabat, ardından feribotla Çanakkale.  Hayatlarında ilk defa feribotla tanışan gençlerimiz oldukça heyecanlıydı, denizin üzerinde seyahat de onlar için ayrı bir keyif olmuştu. Yozgat’ta yaptığımız piknikten sonra memleketimiz Sivastayız. Şükürler olsun. Gururluyuz, 97 yıl önce bizler için canlarını feda eden eşsiz dedelerimiz için bu sene biz de nöbetteydik…

Bu kampı gerçekleştirmemizde bizden değerli katkılarını esirgemeyen sayın valimiz Ali KOLAT’a, Sivas Belediye Başkanı Doğan ÜRGÜP’e ve velilerimize sonsuz teşekkür ediyoruz.              

                                                                                                     Fatih  ALGÜL

Türkiye İzcilik Federasyonu

Sivas İl Temsilcisi    

Kamp fotoğraları için tıklayınız...

Yorumlar